آشنایی با فیلیپین

اغلب نقاط این کشور نیز کوهستانی و زلزله خیز است.فیلیپین 20 رشته کوه آتشفشانی فعال دارد و اغلب سواحل این کشور توسط توفان‌های شدید مورد تهدید قرار می‌گیرد.

دو نفر از روسای جمهور این کشور طی فاصله زمانی 15 سال از قدرت برکنار شدند.

در سال 1986 فردیناند مارکوس در پی قیام گسترده مردمی از مقام خود استعفا داد. او متهم بود که در جریان انتخابات اخلال کرده است.

در ژانویه 2001 نیز جوزف استرادا رییس جمهوری وقت پس از ماه‌ها تظاهرات گسترده مردمی از مقام خود کناره گرفت. او متهم به فساد مالی و چپاول اقتصاد ملی به نفع خود بود.جرمی که مجازات آن در فیلیپین اعدام تعیین شده است.

وضعیت اقتصادی فیلیپین زمانی نسبتا مطلوب بود و یکی از در حال رشد ترین اقتصاد‌های شرق آسیا محسوب می‌شد. اما این کشور اکنون با بدهی‌های کلان ملی مواجه است و میلیون‌ها نفر از شهروندان فیلیپینی در فقر زندگی می‌کنند.

اقتصاد فیلیپین به شدت وابسته به ارز خارجی است که هر کارگر فلیپینی ساکن خارج از کشور برای خانواده خود می‌فرستد.

فیلیپین به مدت سه دهه مستعمره اسپانیا بوده است و نام خود را از یکی از پادشاهان اسپانیا در قرن شانزدهم گرفته است. این پادشاه فیلیپ دوم نام داشت.

در اوائل قرن بیستم و پس از شکست اسپانیا از آمریکا، فیلیپین برای مدت چند دهه توسط آمریکا اداره می‌شد. فرهنگ فیلیپین امتزاجی است از فرهنگ‌های غربی و آسیایی.

ویژگی‌های انسانی و سیاسی فیلیپین

آشنایی با قزاقستان

مساحت این کشور دو میلیون و 727 هزار و 300 کیلومتر مربع است و با کشورهای روسیه قرقیزستان، ترکمنستان، ازبکستان و چین هم‌مرز است. این کشور همچنین از جنوب غربی به دریای خزر متصل است. مرز این کشور با دریای خزر یک هزار و 894 کیلومتر است.

از نظر جمعیت، قزاقستان شصت و دومین کشور جهان است.

وسعت زیاد این کشور سبب شده در هر کیلومتر مربع از قزاقستان شش نفر زندگی ‌کنند. در عین حال این کشور سه بازه زمانی را در خود جای داده است. پایتخت این کشور آلماتی است.

میانگین سنی زنان این کشور8/30سال و مردان 5/27 سال است. امید زندگی در این کشور برای زنان 84/72 سال و برای مردان 9/61 سال است.

53/7 درصد از مردم این کشور را مسلمان،8/7درصد را روس‌های ارتودکس، 3/12 درصد را باپتیست‌ها تشکیل می‌دهد.

جمعیت این کشور از زمان استقلال آن از اتحاد جماهیر شوروی سابق در سال 1991 کاهش پیدا کرده است. در سال 1989 جمعیت این کشور 16 میلیون و 464 هزار و 464 نفر بود و در سال 2006 این رقم به 15 میلیون و 300 هزار نفر رسید. البته این کاهش برمی‌گردد به مهاجرت روس‌ها در سال‌های اولیه پس از فروپاشی شوروی.

وضعیت سیاسی

قزاقستان به صورت جمهوری اداره می‌شود. رئیس‌جمهور در این کشور رئیس نیروهای نظامی است و حق وتوی مصوبات پارلمان را دارد. نخست وزیر مسئول تشکیل کابینه است و رئیس دولت قزاقستان محسوب می‌شود.

رئیس جمهور کنونی این کشور نورسلطان نظربایف است و نخست وزیر آن کریم ماسیمف که از 10 ژانویه سال 2007 کار خود را آغاز کرده است.

قزاقستان دو پارلمان دارد. یکی مجلس است که از نظر اختیارات در رده پایین‌ترین قرار دارد و دیگری سنا. مجلس در مجموع 77 کرسی نمایندگی دارد و سنا 39 کرسی.

قزاق‌ها متشکل از دو نژاد مغول و ترک هستند که در قرن سیزده میلادی به منطقه قزاقستان مهاجرت کردند. در قرن 18 میلادی این منطقه تحت سلطه روس‌ها درآمد.

پرچم قزاقستان

پرچم این کشور به رنگ آبی است. این رنگ در پرچم قزاقستان به معنی آسمان بی‌پایان این کشور است. خورشید در این پرچم به رنگ طلایی است با 32 اشعه و عقابی که در زیر آن در حال پرواز است. نماد ملی این کشور هم در گوشه پرچم قرار گرفته است.

ارتباطات در قزاقستان

در کشور قزاقستان دو میلیون و 928 انشعاب تلفن وجود دارد و هفت میلیون و 83 خط تلفن همراه. با این حال خطوط ارتباطی در این کشور ضعیف است و تجهیزات به کار رفته در خطوط ارتباطی اغلب قدیمی است.

بر اساس آمارهای سال 2007 میلادی 32 هزار و 217 دامنه اینترنتی در این کشور وجود دارد و یک میلیون و 247 هزار نفر از اینترنت در این کشور استفاده می‌کنند.

اقتصاد قزاقستان

نفت، گاز طبیعی، زغال سنگ، سنگ آهن، نیکل، کبالت و مس از عمده‌ترین ذخایر این کشور هستند. قزاقستان سالانه 4/12 درصد محصولات صادراتی خود را به آلمان، 6/11درصد را به روسیه، 9/10 درصد را به چین و 5/10 درصد را به ایتالیا و باقی را به فرانسه و رومانی می‌فرستد.

محصولات وارداتی به قزاقستان نیز بیشتر از کشورهای روسیه، چین و آلمان می‌آیند.

تولید ناخالص داخلی (GDP) این کشور در سال 2006 میلادی 4/143 میلیارد دلار بود. نرخ بیکاری در این کشور 4/7 درصد در سال 2006 میلادی است. در سال 2004 میلادی 19 درصد از جمعیت این کشور در زیر خط فقر زندگی می‌کردند. نرخ تورم در این کشور 6/8 درصد در سال 2006 اعلام شده است.

150 فرودگاه، 13 هزار و 700 کیلومتر راه‌آهن و 90 هزار و 18 کیلومتر جاده زیر ساخت‌های حمل‌و‌نقل این کشور را تشکیل می‌دهد.

آشنایی با ژاپن

ژاپنی‌ها کشورشان را نیپون کوکو خطاب می‌کنند که به معنی خاستگاه خورشید است. در حقیقت این کشور شرقی‌ترین کشور جهان (بدون در نظر گرفتن خاک قطب) است.

این کشور با کشورهای چین، کره جنوبی و کره شمالی و روسیه از طریق اقیانوس آرام همسایه است. هرچند این کشور از تعداد زیادی جزیره تشکیل شده است اما بزرگترین جزایر آن «هونشو»، «هوکائیدو» و «شیکوکو» در مجموع 97 درصد از خشکی‌های آن را تشکیل می‌دهند.

این کشور  کوه‌های زیادی دارد که تعداد قابل ملاحظه‌ای از آنها آتشفشانی هستند. به عنوان نمونه کوه فوجی که بلندترین کوه این کشور است ، آتشفشان است.

در عین حال ژاپن کشوری زلزله‌خیز است و سالانه در حدود یک هزار و 500 لرزش زمین در آن روی می‌دهد. به همین دلیل دانش ژاپنی‌ها در مورد زلزله بسیار زیاد است.

با جمعیتی در حدود 128 میلیون نفر، ژاپن دهمین کشور جهان از نظر جمعیت است. مطالعات باستان‌شناسی نشان می‌دهد از دوران پساپارینه سنگی انسان‌ها در جزایر ژاپن زندگی می‌کردند.

بر اساس دانشنامه اینترنتی ویکی‌پدیا، ژاپن یکی از قدرت‌های اصلی اقتصادی جهان است و دومین اقتصاد بزرگ جهان را از نظر تولید ناخالص داخلی دارد. این کشور عضو سازمان ملل متحد، G8، G4 و APEC است.

ژاپن پنجمین بودجه دفاعی جهان را دارد و چهارمین کشور صادرکننده در جهان و ششمین کشور بزرگ وارد کننده است.

در جنگ جهانی اول، ژاپن از متفقین بود و در جنگ جهانی دوم با متفقین می‌جنگید. پس از جنگی درازمدت در اقیانوس آرام، ژاپن بیشتر متصرفات خود را از دست داد و در انتها پس از فروافتادن بمب اتم در هیروشیما و ناکازاکی، ژاپن بدون قید و شرط تسلیم شد.

پس از اشغال توسط آمریکا، با یک برنامه پیگیر توسعه صنعتی به رشد اقتصادی چشمگیری دست یافت و به یکی از بزرگ‌ترین اقتصادهای دنیا بدل شد.

سیاست در ژاپن

کشور ژاپن یک کشور امپراتوری است که در حقیقت نخست‌وزیر آن را اداره می‌کند. با این حال امپراتور به عنوان رئیس کشور در مناسبت‌های سیاسی تاثیرگذار است. در حال حاضر امپراتور ژاپن آکی‌هیتو است.

نهاد قانون‌گذار در ژاپن شورای ملی و مجلس مشاوران(سنا) است. شورای ملی ژاپن 480 عضو دارد که با رای مردم برای دوره‌های چهار ساله انتخاب می‌شوند.

اعضای مجلس مشاوران 242 نفر هستند که با رای مردم برای دوره‌ای شش ساله انتخاب می‌شوند.

نخست‌وزیر ژاپن رئیس دولت در ژاپن است که حکمش به وسیله امپراتور تنفیذ می‌شود.

اقتصاد در ژاپن

به دلیل کوهستانی و آتشفشانی بودن، ژاپن منابع طبیعی اندکی دارد با این حال در سال 2006 میلادی تولید ناخالص داخلی این کشور 218/4 تریلیون دلار بود و پس از آمریکا بیشترین تولید ناخالص داخلی را در جهان داشت.

1/5 درصد از این تولید ناخالص داخلی مربوط به بخش کشاورزی، 6/25 درصد مربوط به بخش صنعت و 73 درصد مربوط به بخش خدمات بود.

نیروی کار این کشور را 57/66میلیون نفر تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در این کشور 1/4 درصد است. نرخ تورم در این کشور صنعتی 2/0درصد است.

در بخش صنایع ژاپن به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین کشورها در زمینه تولید اتومبیل، تجهیزات الکترونیکی، ماشین ابزار، فولاد و فلزات غیرآهنی، کشتی‌سازی، صنایع شیمیایی و نساجی و نیز صنایع غذایی فرآوری شده محسوب می‌شود. این کشور دارای چندین شرکت بین‌المللی با مارک‌های معتبری همچون تویوتا، هوندا، سونی، نیسان‌وسیتی زن است.

صادرات، بخش عمده‌ای از درآمدهای اقتصادی ژاپن را تشکیل می‌دهد و شامل تجهیزات حمل‌و‌نقل، لوازم موتوری، تجهیزات الکتریکی، ‌مواد شیمیایی و مواد نیمه رسانا است.

مهمترین شرکای تجاری این کشور را آمریکا با 22 درصد، چین با 3/14 درصد، کره جنوبی با 8/7درصد، تایوان با 8/6درصد و هنگ‌کنگ با 6/5 درصد تشکیل می‌دهند.

واردات ژاپن شامل تجهیزات و ماشین‌آلات، سوخت، مواد غذایی، مواد شیمیایی، منسوجات و مواد اولیه است و شرکای ژاپن در این زمینه چین با 5/20 درصد، آمریکا با 12 درصد، عربستان سعودی با 4/6درصد، امارات متحده عربی با 5/5 درصد، استرالیا با 8/4 درصد، کره جنوبی با 7/4درصد و اندونزی 2/4 درصد است.

مردم ژاپن

میانگین سنی مردم ژاپن 5/43 سال است. در عین حال رشد جمعیت آن منفی است. در نتیجه پیش‌بینی می‌شود اگر اوضاع به همین روال پیش رود جمعیت ژاپن در آینده‌ای نه چندان دور مسن خواهد بود. امید به زندگی در این کشور 02/82سال است.

98/5درصد مردم این کشور را ژاپنی‌ها، 5/0 درصد را کرهای‌ها، 4/0درصد را چینی‌ها و 7/0را بقیه ملیت‌ها تشکیل می‌دهند. بودایی‌ها و شینتوها 84 درصد مردم این کشور را تشکیل می‌دهند و بقیه ادیان و مذاهب جمعیتی در حدود 16 درصد این کشور را در بر می‌گیرند.

در ژاپن رسوم و سنن بسیار مهم هستند و به آسانی تغییر نمی‌کنند. به همین دلیل زنان برای ورود به دنیای کار و نیز کسب حقوق مساوی دوران سختی را پشت سر گذاشته‌اند.[فرهنگ، سیاست و زندگی در ژاپن]

در ژاپن سیاستمداران زن نادرند و تنها پنج درصد کرسی‌های قانون‌گذاری در دست زنان است. حدود 40 درصد زنان ژاپنی بیرون از خانه کار می‌کنند و اغلب آنها تکنیسین، فروشنده یا کارگران رده پایین هستند.

حدود ۳۰ درصد از زنان ژاپنی تحصیلات دانشگاهی دارند که از این میان اغلب آنها کسانی هستند که دوره دو ساله علوم مذهبی را گذرانده‌اند.

ارتباطات در ژاپن

از نظر ارتباطی ژاپن جزو کشورهای پیشرفته به شما می‌رود. در ژاپن 55میلیون و 155  هزار خط تلفن ثابت وجود دارد و 101 میلیون و 70هزار خط تلفن همراه.[آشنایی با سازمان رادیو و تلویزیون ملی ژاپن (NHK)]

بر اساس آمارهای سال 1999 میلادی 211 ایستگاه تلویزیونی در این کشور وجود دارد.[شبکه انگلیسی‌زبان بین‌المللی ژاپن راه‌اندازی شد]

در سال 2007 میلادی میزبانان اینترنتی در این کشور رقمی در حدود 33میلیون و 333 هزار را تشکیل دادند و تعداد کاربران اینترنت در ژاپن 87میلیون و 54 هزار نفر بود.

ژاپن در یک نگاه

دلتا در دانش جغرافیا زمینی است مثلثی شکل که از آبرفت رودخانه پدید آمده باشد.

دلتا زمانی تشکیل می‌شود که مقدار رسوبی که به وسیله رودخانه به دریا می‌رسد، بیش از مقداری باشد که بر اثر جزر و مد، امواج و جریان‌های دریایی پراکنده می‌شود^[۱]. این نام را یونانی‌ها به ملاقی نیل و مدیترانه به دلیل شکل مثلث مانند و شباهت آن به حرف دلتا در الفبای یونانی داده بودند.^[۲]

این زمین سه‌گوش با خاک رسوبیش در دهانه رود با دریا قرار می‌گیرد. خاک این سرزمین برای کشاورزی مناسب است. دلتاها معمولاً در سرزمین‌های هموار تشکیل می‌شوند. چون رود در مسیر خود آبرفت‌ها را انباشته می‌کند و باعث می‌شود که ارتفاع آن قسمت از دیگر قسمت‌ها بیشتر شود. بنابراین رود چند شاخه شده و از مسیر جدیدی به سمت دریا می‌رود. این روند برای هر شاخه چندین بار تکرار می‌شود تا دلتا تشکیل شود. رودها آبرفت‌ها را در دهانهٔ خود، یعنی جایی که به دریا می ریزند، انباشته می کنند.از انباشته شدن آبرفت‌ها در دهانهٔ رودها دلتاهای پهناوری به وجود می آید. با انباشته شدن دایمی آبرفت ها، دلتاها پیوسته توسعه می یابند، در آب دریا پیش می روند و جاهای مناسبی برای کشاورزی به وجود می آورند. وجود این دلتاها در زمین‌های بسیار هموار ممکن است خطر بروز سیلاب‌ها را افزایش دهد.

نام مبارك امام پنجم محمد بود .

لقب آن حضرت باقر يا باقرالعلوم است ,بدين جهت كه : درياى دانش را شكافت و اسرار علوم را آشكارا ساخت .

القاب ديگرى مانند شاكر و صابر و هادى نيز براى آن حضرت ذكر كردهاند كه هريك بازگوينده صفتى از صفات آن امام بزرگوار بوده است .

كنيه امام ابوجعفر بود .

مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبى ( ع )است .

بنابراين نسبت آن حضرت از طرف مادر به سبط اكبر حضرت امام حسن ( ع )و از سوى پدر به امام حسين ( ع ) ميرسيد .

پدرش حضرت سيدالساجدين , امام زين العابدين , على بن الحسين ( ع ) است .

تولد حضرت باقر ( ع ) در روز جمعه سوم ماه صفر سال 57 هجرى در مدينه جانگداز كربلا همراه پدر و در كنار جدش حضرت سيدالشهداء كودكى بود كه به چهارمين بهار زندگيش نزديك ميشد .

دوران امامت امام محمد باقر ( ع ) از سال 95 هجرى كه سال درگذشت امام زين العابدين ( ع ) است آغاز شد و تا سال 114 ه . يعنى مدت 19 سال و چند ماه ادامه داشته است .

در دوره امامت امام محمد باقر ( ع ) و فرزندش امام جعفرصادق ( ع ) مسائلى مانند انقراض امويان و بر سر كار آمدن عباسيان و پيدا شدن مشاجرات سياسى و ظهور سرداران و مدعيانى مانند ابوسلمه خلال و ابومسلم خراسانى و ديگران مطرح است , ترجمه كتابهاى فلسفى و مجادلات كلامى در اين دوره پيش ميآيد , و عدهاى از مشايخ صوفيه و زاهدان و قلندران وابسته به دستگاه خلافت پيدا ميشوند .

قاضيها و متكلمانى به دلخواه مقامات رسمى و صاحب قدرتان پديدميآيند و فقه و قضاء و عقايد و كلام و اخلاق را - بر طبق مصالح مراكز قدرت خلافت شرح و تفسير مينمايد , و تعليمات قرآنى - به ويژه مسأ له امامت و ولايت را , كه پس از واقعه عاشورا و حماسه كربلا , افكار بسيارى از حق طلبان را به حقانيت آل على ( ع ) متوجه كرده بود , و پرده از چهره زشت ستمكاران اموى ودين به دنيا فروشان برگرفته بود , به انحراف ميكشاندند و احاديث نبوى را دربوته فراموشى قرار ميدادند .

برخى نيز احاديثى به نفع دستگاه حاكم جعل كرده ويا مشغول جعل بودند و يا آنها را به سود ستمكاران غاصب خلافت دگرگون مينمودند .

اينها عواملى بود بسيار خطرناك كه بايد حافظان و نگهبانان دين در برابر آنهابايستند .

بدين جهت امام محمد باقر ( ع ) و پس از وى امام جعفر صادق ( ع )از موقعيت مساعد روزگار سياسى , براى نشر تعليمات اصيل اسلامى و معارف حقه بهره جستند , و دانشگاه تشيع و علوم اسلامى را پايهريزى نمودند .

زيرا اين امامان بزرگوار و بعد شاگردانشان وارثان و نگهبانان حقيقى تعليمات پيامبر( ص ) و ناموس و قانون عدالت بودند , و ميبايست به تربيت شاگردانى عالم و عامل و يارانى شايسته و فداكار دست يازند , و فقه آل محمد ( ص ) را جمع و تدوين و تدريس كنند .

به همين جهت محضر امام باقر ( ع ) مركز علماء ودانشمندان و راويان حديث و خطيبان و شاعران بنام بود .

در مكتب تربيتى امام باقر ( ع ) علم و فضيلت به مردم آموخته ميشد .

ابوجعفر امام محمد باقر ( ع )متولى صدقات حضرت رسول ( ص ) و اميرالمؤمنين ( ع ) و پدر و جد خود بود واين صدقات را بر بنى هاشم و مساكين و نيازمندان تقسيم ميكرد , و اداره آنهارا از جهت مالى به عهده داشت .

امام باقر ( ع ) داراى خصال ستوده و مؤدب به آداب اسلامى بود .

سيرت و صورتش ستوده بود .

پيوسته لباس تميز و نوميپوشيد .

در كمال وقار و شكوه حركت ميفرمود .

از آن حضرت ميپرسيدند : جدت لباس كهنه و كم ارزش ميپوشيد , تو چرا لباس فاخر بر تن ميكنى ؟ پاسخ ميداد : مقتضاى تقواى جدم و فرماندارى آن روز , كه محرومان و فقرا و تهيدستان زيادبودند , چنان بود .

من اگر آن لباس بپوشم در اين انقلاب افكار , نميتوانم تعظيم شعائر دين كنم .

امام پنجم ( ع ) بسيار گشادهرو و با مؤمنان و دوستان خويش برخورد بود .

با همه اصحاب مصافحه ميكرد و ديگران را نيز بدين كار تشويق ميفرمود .

در ضمن سخنانش ميفرمود : مصافحه كردن كدورتهاى درونى را از بين ميبرد و گناهان دوطرف - همچون برگ درختان در فصل خزان - ميريزد .

امام باقر ( ع ) در صدقات و بخشش و آداب اسلامى مانند دستگيرى از نيازمندان و تشييع جنازه مؤمنين وعيادت از بيماران و رعايت ادب و آداب و سنن دينى , كمال مواظبت را داشت .

ميخواست سنتهاى جدش رسول الله ( ص ) را عملا در بين مردم زنده كند و مكارم اخلاقى را به مردم تعليم نمايد .

در روزهاى گرم براى رسيدگى به مزارع و نخلستانها بيرون ميرفت , و باكارگران و كشاورزان بيل ميزد و زمين را براى كشت آماده ميساخت .

آنچه ازمحصول كشاورزى - كه با عرق جبين و كد يمين - به دست ميآورد در راه خدا انفاق ميفرمود .

بامداد كه براى اداى نماز به مسجد جدش رسول الله ( ص ) ميرفت , پس از گزاردن فريضه , مردم گرداگردش جمع ميشدند و از انوار دانش و فضيلت اوبهرهمند ميگشتند .

مدت بيست سال معاويه در شام و كارگزارانش در مرزهاى ديگر اسلامى درواژگون جلوه دادن حقايق اسلامى - با زور و زر و تزوير و اجير كردن عالمان خودفروخته - كوشش بسيار كردند .

ناچار حضرت سجاد ( ع ) و فرزند ارجمندش امام محمد باقر ( ع ) پس از واقعه جانگداز كربلا و ستمهاى بيسابقه آل ابوسفيان , كه مردم به حقانيت اهل بيت عصمت ( ع ) توجه كردند , در اصلاح عقايد مردم به ويژه در مسأ له امامت و رهبرى , كه تنها شايسته امام معصوم است , سعى بليغ كردندو معارف حقه اسلامى را - در جهات مختلف - به مردم تعليم دادند ; تا كار نشر فقه و احكام اسلام به جايى رسيد كه فرزند گرامى آن امام , حضرت امام جعفر صادق ( ع ) دانشگاهى با چهار هزار شاگرد پايهگذارى نمود , و احاديث و تعليمات اسلامى را در اكناف و اطراف جهان آن روز اسلام انتشار داد .

امام سجاد ( ع )با زبان دعا و مناجات و يادآورى از مظالم اموى و امر به معروف و نهى از منكرو امام باقر ( ع ) با تشكيل حلقههاى درس , زمينه اين امر مهم را فراهم نمود ومسائل لازم دينى را براى مردم روشن فرمود .

رسول اكرم اسلام ( ص ) در پرتو چشم واقع بين و با روشن بينى وحى الهى وظايفى را كه فرزندان و اهل بيت گرامياش در آينده انجام خواهند داد و نقشى را كه در شناخت و شناساندن معارف حقه به عهده خواهند داشت , ضمن احاديثى كه از آن حضرت روايت شده , تعيين فرموده است .

چنان كه در اين حديث آمده است : روزى جابر بن عبدالله انصارى كه در آخر عمر دو چشم جهان بينش تاريك شده بود به محضر حضرت سجاد ( ع ) شرفياب شد .

صداى كودكى را شنيد , پرسيد كيستى ؟ گفت من محمد بن على بن الحسينم , جابر گفت : نزديك بيا , سپس دست او راگرفت و بوسيد و عرض كرد : روزى خدمت جدت رسول خدا ( ص ) بودم .

فرمود : شايد زنده بمانى و محمدبن على بن الحسين كه يكى از اولاد من است ملاقات كنى .سلام من را به او برسان و بگو : خدا به تو نور حكمت دهد .علم و دين را نشر بده .

امام پنجم هم به امر جدش قيام كرد و در تمام مدت عمر به نشر علم و معارف دينى و تعليم حقايق قرآنى و احاديث نبوى ( ص ) پرداخت .

اين جابر بن عبدالله انصارى همان كسى است كه در نخستين سال بعد از شهادت حضرت امام حسين ( ع ) به همراهى عطيه كه مانند جابر از بزرگان و عالمان باتقوا و از مفسران بود , در اربعين حسينى به كربلا آمد و غسل كرد , و در حالى كه عطيه دستش را گرفته بود در كنار قبر مطهر حضرت سيدالشهداء آمد و زيارت آن سرور شهيدان را انجام داد .

بارى , امام باقر عليه السلام منبع انوار حكمت و معدن احكام الهى بود .

نام نامى آن حضرت با دهها و صدها حديث و روايت وكلمات قصار و اندرزهايى همراه است , كه به ويژه در 19 سال امامت براى ارشاد مستعدان و دانش اندوزان و شاگردان شايسته خود بيان فرموده است .

بنا به رواياتى كه نقل شده است , در هيچ مكتب و محضرى دانشمندان خاضعتر و خاشعتر ازمحضر محمد بن على ( ع ) نبودهاند .

در زمان اميرالمؤمنين على ( ع ) گوئيا , مقام علم و ارزش دانش هنوز -چنان كه بايد - بر مردم روشن نبود , گويا مسلمانان هنوز قدم از تنگناى حيات مادى بيرون ننهاده و از زلال دانش علوى جامى ننوشيده بودند , و در كنار درياى بيكران وجود على ( ع ) تشنه لب بودند و جز عدهاى معدود قدر چونان گوهرى رانميدانستند .

بي جهت نبود كه مولاى متقيان بارها ميفرمود : سلونى قبل از تفقدونى پيش از آنكه من را از دست بدهيد از من بپرسيد .

و بارها ميگفت : من به راههاى آسمان از راههاى زمين آشناترم .

ولى كو آن گوهرشناسى كه قدر گوهر وجودعلى را بداند ؟ اما به تدريج , به ويژه در زمان امام محمد باقر ( ع ) مردم كم كم لذت علوم اهل بيت و معارف اسلامى را درك ميكردند , و مانند تشنه لبى كه سالها از لذات آب گوارا محروم مانده و يا قدر آن را ندانسته باشد , زلال گواراى دانش امام باقر ( ع ) را دريافتند و تسليم مقام علمى امام ( ع ) شدند , و به قول يكى از مورخان : مسلمانان در اين هنگام از ميدان جنگ و لشكر كشى متوجه فتح دروازههاى علم و فرهنگ شدند .

امام باقر ( ع ) نيز چون زمينه قيام بالسيف ( قيام مسلحانه ) در آن زمان - به علت خفقان فراوان و كمبودحماسه آفرينان - فراهم نبود , از اين رو , نشر معارف اسلام و فعاليت علمى راو هم مبارزه عقيدتى و معنوى با سازمان حكومت اموى را , از اين طريق مناسبترميديد , و چون حقوق اسلام هنوز يك دوره كامل و مفصل تدريس نشده بود , به فعاليتهاى ثمر بخش علمى در اين زمينه پرداخت .

اما بدين خاطر كه نفس شخصيت امام و سير تعليمات او - در ابعاد و مرزهاى مختلف - بر ضرر حكومت بود , مورد اذيت و ايذاء دستگاه قرار ميگرفت .

در عين حال امام هيچگاه از اهميت تكليفى شورش ( عليه دستگاه ) غافل نبود , و از راه ديگرى نيز آن را دامن ميزد : و آن راه , تجليل و تأ ييد برادر شورشياش زيد بن على بن الحسين بود .

رواياتى در دست است كه وضع امام محمد باقر ( ع ) كه خود - در روزگارش - مرزبان بزرگ فكرى و فرهنگى بوده و نقش مهمى در نشر اخلاق و فلسفه اصيل اسلامى و جهان بينى خاص قرآن , و تنظيم مبانى فقهى و تربيت شاگردانى مانند امام شافعى و تدوين مكتب داشته , موضع انقلابى برادرش زيد را نيز تأ ييدميكرده است چنانكه نقل شده امام محمد باقر ( ع ) ميفرمود : خداوندا پشت من را به زيد محكم كن .

و نيز نقل شده است كه روزى زيد بر امام باقر ( ع ) وارد شد , چون امام ( ع ) زيد بن على را ديد , اين آيه را تلاوت كرد : يا ايها الذين آمنوا كونوا قوامين بالقسط شهداء لله .

يعنى : اى مؤمنان , بر پاى دارندگان عدالت باشيد و گواهان , خداى را .

آنگاه فرمود : انت و الله يا زيد من اهل ذلك , اى زيد , به خدا سوگندتو نمونه عمل به اين آيهاى .

ميدانيم كه زيد برادر امام محمد باقر ( ع ) كه تحت تأ ثير تعليمات ائمه ( ع ) براى اقامه عدل و دين قيام كرد .

سرانجام عليه هشام به عبدالملك اموى ,در سال ( 120 يا 122 ) زمان امامت امام جعفر صادق ( ع ) خروج كرد و دستگاه جبار , ناجوانمردانه او را به قتل رساند .

بدن مقدس زيد را سالها بر دار كردند و سپس سوزانيدند .

و چنانكه تاريخ مينويسد : گرچه نهضت زيد نيز به نتيجهاى نينجاميد و قيامهاى ديگرى نيز كه در اين دوره به وجود آمد , از جهت ظاهرى به نتايجى نرسيد , ولى اين قيامها و اقدامها در تاريخ تشيع موجب تحرك و بيدارى و بروز فرهنگ شهادت عليه دستگاه جور به شمار آمده و خون پاك شيعه را درجوشش و غليان نگهداشته و خط شهادت را تا زمان ما در تاريخ شيعه ادامه داده است .

امام باقر ( ع ) و امام صادق ( ع ) گرچه به ظاهر به اين قيامها دست نيازيدند , كه زمينه را مساعد نميديدند , ولى در هر فرصت و موقعيت به تصحيح نظر جامعه درباره حكومت و تعليم و نشر اصول اسلام و روشن كردن افكار , كه نوعى ديگر از مبارزه است , دست زدند .

چه در اين دوره , حكومت اموى رو به زوال بود و فتنه عباسيان دامنگير آنان شده بود , از اين رو بهترين فرصت براى نشرافكار زنده و تربيت شاگردان و آزادگان و ترسيم خط درست حكومت , پيش آمده بود و در حقيقت مبارزه سياسى به شكل پايهريزى و تدوين اصول مكتب - كه امرى بسيار ضرورى بود - پيش آمد .

اما چنان كه اشاره شد , دستگاه خلافت آنجا كه پاى مصالح حكومتى پيش ميآمدو احساس ميكردند امام ( ع ) نقاب از چهره ظالمانه دستگاه برميگيرد و خط صحيح را در شناخت امام معصوم ( ع ) و امامت كه دنباله خط رسالت و بالاخره حكومت الله است تعليم ميدهد , تكان ميخوردند و دست به ايذاء و آزار وشكنجه امام ( ع ) ميزدند و گاه به زجر و حبس و تبعيد ... براى شناخت اين امر , به بيان اين واقعه كه در تاريخ ياد شده است ميپردازيم : در يكى از سالها كه هشام بن عبدالملك , خليفه اموى , به حج ميآيد , جعفر بن محمد , امام صادق , در خدمت پدر خود , امام محمد باقر , نيز به حج ميرفتند .

روزى در مكه , حضرت صادق , در مجمع عمومى سخنرانى ميكند و در آن سخنرانى تأ كيد بر سر مسأ له پيشوايى و امامت و اينكه پيشوايان بر حق و خليفههاى خدا در زمين ايشانند نه ديگران , و اينكه سعادت اجتماعى و رستگارى در پيروى از ايشان است و بيعت با ايشان و ... نه ديگران .

اين سخنان كه در بحبوحه قدرت هشام گفته ميشود , آن هم در مكه در موسم حج , طنينى بزرگ مييابد و به گوش هشام ميرسد .

هشام در مكه جرأ ت نميكند و به مصلحت خود نميبيند كه متعرض آنان شود .

اما چون به دمشق ميرسد , مأ مور به مدينه ميفرستد و از فرماندارمدينه ميخواهد كه امام باقر ( ع ) و فرزندش را به دمشق روانه كرد , و چنين ميشود .

حضرت صادق ( ع ) ميفرمايد : چون وارد دمشق شديم , روز چهارم ما را به مجلس خود طلبيد .

هنگامى كه به مجلس او درآمديم , هشام بر تخت پادشاهى خويش نشسته و لشكر و سپاهيان خود را در سلاح كامل غرق ساخته بود , و در دو صف دربرابر خود نگاه داشته بود .

نيز دستور داده بود تا آماج خانهاى ( جاهايى كه درآن نشانه براى تيراندازى ميگذارند ) در برابر او نصب كرده بودند , و بزرگان اطرافيان او مشغول مسابقه تيراندازى بودند .

هنگامى كه وارد حياط قصر او شديم , پدرم در پيش ميرفت و من از عقب او ميرفتم , چون نزديك رسيديم , به پدرم گفته : شما هم همراه اينان تير بيندازيد پدرم گفت : من پير شدهام .

اكنون اين كار از من ساخته نيست اگر من را معاف دارى بهتر است .

هشام قسم ياد كرد : به حق خداوندى كه ما را به دين خود و پيغمبر خود گرامى داشت , تورا معاف نميدارم .

آنگاه به يكى از بزرگان بنى اميه امر كرد كه تير و كمان خود را به او ( يعنى امام باقر - ع - ) بده تا او نيز در مسابقه شركت كند .

پدرم كمان را از آن مرد بگرفت و يك تير نير بگرفت و در زه گذاشت و به قوت بكشيد و بر ميان نشانه زد .

سپس تير ديگر بگرفت و بر فاق تير اول زد ... تاآنكه نه تير پياپى افكند .

هشام از ديدن اين چگونگى خشمگين گشت و گفت : نيك تير انداختى اى ابوجعفر , تو ماهرترين عرب و عجمى در تيراندازى .

چراميگفتى من بر اين كار قادر نيستم ؟ ...

بگو : اين تيراندازى را چه كسى به توياد داده است .

پدرم فرمود : ميدانى كه در ميان اهل مدينه , اين فن شايع است .

من در جوانى چندى تمرين اين كار كردهام .

سپس امام صادق ( ع ) اشاره ميفرمايد كه : هشام از مجموع ماجرا غضبناك گشت و عازم قتل پدرم شد .

در همان محفل هشام بر سر مقام رهبرى و خلافت اسلامى با امام باقر ( ع ) سخن ميگويد .

امام باقر درباره رهبرى رهبران بر حق و چگونگى اداره اجتماع اسلامى و اينكه رهبر يك اجتماع اسلامى بايد چگونه باشد , سخن ميگويد .

اينها همه هشام را - كه فاقد آن صفات بوده است و غاصب آن مقام -بيش از پيش ناراحت ميكند .

بعضى نوشتهاند كه : امام باقر را در دمشق به زندان افكند .

و چون به او خبر ميدهند كه زندانيان دمشق مريد و معتقد به امام ( ع ) شدهاند , امام را رها ميكند و به شتاب روانه مدينه مينمايد .

و پيكى سريع , پيش از حركت امام از دمشق , ميفرستد تا در آباديها و شهرهاى سر راه همه جا عليه آنان ( امام باقر و امام صادق ع ) تبليغ كنند تا بدين گونه ,مردم با آنان تماس نگيرند و تحت تأ ثير گفتار و رفتارشان واقع نشوند .

با اين وصف امام ( ع ) در اين سفر , از تماس با مردم - حتى مسيحيان - و روشن كردن آنان غفلت نميورزد .

جالب توجه و قابل دقت و يادگيرى است كه امام محمد باقر ( ع ) وصيت ميكند به فرزندش امام جعفر صادق ( ع ) كه مقدارى از مال او را وقف كند , تاپس از مرگش , تا ده سال در ايام حج و در منى محل اجتماع حاجيها براى سنگ انداختن به شيطان ( رمى جمرات ) و قربانى كردن براى او محفل عزا اقامه كنند .

توجه به موضوع و تعيين مكان , اهميت بسيار دارد .

به گفته صاحب الغدير -زنده ياد علامه امينى - اين وصيت براى آن است كه اجتماع بزرگ اسلامى , در آن مكان مقدس با پيشواى حق و رهبر دين آشنا شود و راه ارشاد در پيش گيرد , واز ديگران ببرد و به اين پيشوايان بپيوندد , و اين نهايت حرص بر هدايت مردم است و نجات دادن آنها از چنگال ستم و گمراهى .

شهادت امام باقر ( ع )

حضرت امام محمد باقر ( ع ) 19 سال و ده ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام زين العابدين ( ع ) زندگى كرد و در تمام اين مدت به انجام دادن وظايف خطير امامت , نشر و تبليغ فرهنگ اسلامى , تعليم شاگردان , رهبرى اصحاب و مردم , اجرا كردن سنتهاى جد بزرگوارش در ميان خلق , متوجه كردن دستگاه غاصب حكومت به خط صحيح رهبرى و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعى و امام معصوم , كه تنها خليفه راستين خدا و رسول ( ص ) در زمين است , پرداخت و لحظهاى از اين وظيفه غفلت نفرمود .

سرانجام در هفتم ذيحجه سال 114 هجرى در سن 57 سالگى در مدينه به وسيله هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست .

پيكر مقدسش را در قبرستان بقيع - كنارپدر بزرگوارش - به خاك سپردند .

زنان و فرزندان

فرزندان آن حضرت را هفت نفر نوشتهاند : ابوعبدالله جعفر بن محمد الصادق ( ع ) و عبدالله كه مادرشان ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر بود .

ابراهيم و عبيدالله كه از ام حكيم بودند و هر دو در زمان حيات پدر بزرگوارشان وفات كردند .

على و زينب و ام سلمه كه از ام ولد بودند .

برای دریافت اس ام اس های مخصوص شهادت ان حضرت به ادرس زیرمراجعه کنید

http://lovely11.persianblog.ir/post/551/

آشنایی با کره جنوبی

این کشور از شمال با کره شمالی همسایه است. از غرب از طریق دریای زرد همسایه چین است و از جنوب شرقی از طریق تنگه کره با ژاپن در ارتباط است.

تاریخ کره به دو هزار سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. بررسی‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد اولین انسان‌ها در آن زمان در شبه‌جزیره کره ساکن شدند.

کره جنوبی کشوری نیمه کوهستانی است که ارتفاعات آن عمدتا در نواحی مرکزی و شمال شرقی واقع شده‌اند. جلگه‌ها و جنگل‌ها در آن وسعت زیادی دارند. آب و هوای آن گرم و مرطوب  و پرباران است.

این کشور در فاصله سال‌های 1910 تا 1945 تحت سلطه ژاپن بود. در سال 1948 بنیان جمهوری کره جنوبی نهاده شد. در پانزدهم اوت این سال کره‌جنوبی تشکیل شد و سینگمان ری به عنوان اولین رئیس جمهور آن انتخاب شد که تا سال 1960 حکومت کرد.

در 25 ژوئن سال 1950 به دنبال چند ماه تشنج، سرانجام نیروهای کره شمالی به کره جنوبی حمله‌ور شدند.

در بیست و هفتم ژوئن همان سال شورای امنیت سازمان ملل اعلام کرد که سپاهیان تعدادی از کشور های عضو برای مقابله با قوای کره شمالی به منطقه خواهند شتافت.

جنگ شدت گرفت و قوای کره شمالی عقب رانده شد. مذاکرات ترک مخاصمه ازسال 1951 آغازشد اما به علت اختلافات و مشکلات فراوان تا ژوئیه 1953 نیز ادامه یافت.

سیاست در کره‌جنوبی

در انتخابات مارس 1960، ری برای چهارمین بار به ریاست جمهوری انتخاب شد ولی در مقابل تظاهرات دانشجویان و شورش مردم استعفاء داد. در سال 1961 گروهی از نظامیان تحت رهبری ژنرال پارک چونگ هی قدرت را دردست گرفتند.

حکومت ژنرال چونگ هی 18 سال به طول انجامید. مناسبات سیاسی عادی بین ژاپن و کره جنوبی با عقد پیمانی درسال 1965 برقرارشد. درسال 1979، پارک چونگ هی بوسیله رئیس سازمان امنیت کشورترور شد و پس از تشنجات فراوانی سرانجام قدرت به دست ژنرال چون دوهوان رسید.

در حال حاضر رئیس جمهور این کشور «لی میونگ باک» است و نخست وزیر آن «رو موو هیوان».

قوه مقننه این کشور از یک مجلس ملی با 231 عضو برای یک دوره 6 ساله تشکیل شده است. قانون اساسی موجود در سال 1948 تدوین شده و در سال 1972 اصلاحاتی بر آن افزوده شده است.

براساس آخرین تقسیمات کشوری، کره جنوبی از 9 استان و دو شهر ویژه تشکیل شده که زیرنظر فرماندار انتصابی دولت مرکزی اداره می‌شود.

اقتصاد در کره جنوبی

از دهه 60 میلادی کره جنوبی رشد اقتصادی را تجربه کرد و در حال حاضر یکی از کشورهای پیشرفته از نظر اقتصادی در قاره آسیاست. کارخانه‌های فراوان تولید ماشین و تجهیزات الکترونیکی چرخ‌های اقتصاد این کشور را به چرخش واداشته‌اند.

تولید ناخالص داخلی کره 206/1تریلیون دلار است که بیشتر آن در بخش‌های صنعت و خدمات تولید می‌شود. 01/24 میلیون نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در آن 9/2 درصد است. 15 درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

محصولات صادراتی آن شامل نیمه‌رساناها، تجهیزات ارتباطات بی‌سیم، وسایل نقلیه موتوری، کامپیوتر، آهن، کشتی و مشتقات نفتی است که بیشتر به کشورهای چین (22 درصد)، آمریکا (5/12 درصد) و ژاپن (1/7 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل ماشین‌آلات، تجهیزات الکترونیکی، نفت، آهن، تجهیزات حمل‌و‌نقل و پلاستیک است که از چین (7/17 درصد)، ژاپن (16 درصد)، آمریکا (7/10 درصد) و عربستان سعودی (9/5 درصد) می‌آید.

مردم کره جنوبی

جمعیت این کشور 49 میلیون و 44 هزار و 790 نفر است. میانگین سنی مردم کره جنوبی 8/35 سال است. امید به زندگی در بدو تولد برای زنان 93/80 سال و برای مردان 81/73سال است.

26/3درصد از مردم آن مسیحی و 2/23درصد بودایی هستند. زبان رسمی این کشور کره‌ای است اما زبان انگلیسی به طور گسترده در آن رواج دارد.

ارتباطات در کره جنوبی

در کره جنوبی در کنار رادیو و تلویزیون‌های خصوصی استفاده از تلویزیون‌های ماهواره‌ای هم رواج دارد.

در کره جنوبی بیش از صد روزنامه ملی و محلی وجود دارد که بسیاری از آنها را صنعتگران و صاحبان کارخانه‌ها اداره می‌کنند.

کره‌جنوبی در یک نگاه

آشنایی با کره شمالی

این کشور از شمال با چین، از شمال شرق با روسیه و از جنوب با کره جنوبی همسایه است.

در قرون پانزدهم و شانزدهم کره از نظر علمی و فرهنگی پیشرفت زیادی داشت. در سال 1592 ژاپن به کره لشکرکشی کرد ولی حکومت با کمک چینی‌ها حمله آن را دفع کرد. در اوایل قرن هفدهم کره تابع دولت چین شد.

پس از پیروزی ژاپنی‌ها در نخستین جنگ با چین در قرن نوزدهم و در جنگ با روسیه در اوایل قرن بیستم، کره به کلی تحت استیلای ژاپن قرار گرفت.

امپراتور کره خواست با اعزام هیئتی به لاهه، مملکت خود را از زیر نفوذ کشور ژاپن بیرون بیاورد. ولی با کشف این موضوع مجبور به استعفا شد.

در سال 1910 کره رسما به امپراتوری ژاپن ملحق شد. در زمان دومین جنگ چین و ژاپن و جنگ جهانی دوم، پایه‌های نفوذ ژاپن در کره سست شد و نیروهای استقلال طلب کره‌ای در سال 1942 به ژاپن اعلام جنگ دادند.

در فوریه و ژانویه سال 1945 کره به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد. قسمت شمالی در تصرف روس‌ها و قسمت جنوبی در اشغال امریکایی‌ها بود. مدار 38 نیز به عنوان مرز دو کره تعیین شد.

در سال 1948 تقسیم کره به دو کشور صورت رسمی یافت و دو حکومت کره شمالی و کره جنوبی بر قرار شد. در سال 1950 کره شمالی به کره جنوبی حمله کرد و به این ترتیب جنگ دو کره که آمریکا نیز به طرفداری از کره جنوبی در آن حضور داشت آغاز شد.

در سال 1953 آتش‌بس اعلام شد اما در طی این جنگ خسارات زیادی به هر دو کشور وارد شد.

پس از پایان جنگ، دولت کره شمالی با استفاده از منابع سرشار از این سرزمین دست به اجرای برنامه‌های وسیعی برای صنعتی‌سازی و ترمیم کشور زد. با کمک چینی‌ها و روس‌ها خطوط آهن و کارخانه‌ها از نو ساخته شدند.

سیاست در کره شمالی

رئیس حکومت در این کشور رهبر است که از سال 1994 تاکنون کیم جونگ ایل، این سمت را به عهده داشته است. در سال 2003 اختیارات دیگری هم به او افزوده شد که به این ترتیب رهبر این کشور بالاترین مقام اجرایی نیز هست.

قوه مقننه از یک مجلس قانونگذاری به نام مجلس عالی خلق با 687  کرسی تشکیل شده است که نمایندگان آن برای دوره‌ای پنج ساله با رای مردم انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در کره شمالی

تولید ناخالص داخلی در این کشور 40 میلیارد دلاراست. 20 میلیون نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

آمارهای اقتصادی در مورد این کشور چندان دقیق نیست. تخمین زده می‌شود 37 درصد از نیروی کار آن در بخش کشاورزی و بقیه در بخش‌های صنعت و خدمات مشغول به کار باشند.

محصولات صادراتی این کشور شامل مواد معدنی، محصولات ترکیبی فلزی، کالاهای تولیدی که شامل تسلیحات نظامی نیز می‌شود، منسوجات، محصولات کشاورزی و ماهیگیری است که به کشورهای کره جنوبی (32 درصد)، چین (29 درصد) و تایلند (9 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل مواد نفتی، زغال کک، ماشین‌آلات و تجهیزات، منسوجات و حبوبات است که از کشورهای چین (27 درصد)، کره جنوبی (16 درصد)، تایلند (9 درصد) و روسیه (7 درصد) وارد می‌شود.

مردم کره شمالی

جمعیت این کشور حدود 23 میلیون و 479 هزار نفر یا میانگین سنی 33 سال است. امید به زندگی برای زنان در بدو تولد 75 و برای مردان 69 سال است.

مردم این کشور به طور سنتی پیرو بودا هستند. زبان رسمی در این کشور کره‌ای است.

ارتباطات در کره شمالی

مطبوعات و رادیو و تلویزیون در این کشور تحت نظارت کامل دولت اداره می‌شوند.

کره شمالی در یک نگاه

آشنایی با تایلند

این کشور از شمال و شرق با لائوس و کامبوج، از جنوب با مالزی و از غرب با میانمار همسایه است. در این کشور همانند دیگر کشورهای منطقه آسیای جنوب شرقی، بارش باران‌های فصلی باعث رویش جنگل‌های بارانی استوایی شده است.

تایلند در گذشته سیام نامیده می‌شد اما در سال ۱۹۴۹ به طور رسمی نام تایلند بر آن نهاده شد. نام تایلند از قوم تای گرفته شده است. تای به معنی آزادی نیز هست.

سیاست در تایلند

رئیس حکومت در این کشور پادشاه است. نخست وزیر رئیس دولت است که بر اساس قانون اساسی از میان نمایندگان مجلس انتخاب می‌شود.

معمولا پادشاه نخست وزیر را انتخاب می‌کند. دوره نخست‌وزیری چهار ساله است.

شورای ملی این کشور ۱۵۰ کرسی دارد که ۷۶ نماینده آن با رای مردم انتخاب می‌شوند و ۷۴ نماینده را قضات و گروه‌های مستقل بدنه دولت انتخاب می‌کنند. دوره نمایندگی شش ساله است.

مجلس نمایندگان ۴۸۰ کرسی دارد که ۴۰۰ نماینده آن با رای مردم انتخاب می‌شوند و ۸۰ نماینده از میان لیست انتخاباتی احزاب. دوره نمایندگی چهار ساله است.

اقتصاد در تایلند

تولید ناخالص داخلی در این کشور 4/519‌ میلیارد دلار است. ۳۶ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهد.

نرخ بیکاری در آن 4/1 درصد است. ۱۰ درصد از جمعیت آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در آن 2/2 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل منسوجات و پاپوش، محصولات دریایی، برنج، الوار، جواهرات، ماشین، کامپیوتر و لوازم الکترونیک است که به کشورهای آمریکا (۱۵ درصد)، ژاپن (۱۲.۶ درصد)، چین (۹ درصد)، سنگاپور (4/6 درصد)، هنگ کنگ (5/5 درصد) و مالزی (1/5درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل کالاهای اساسی، مواد خام و نیمه فرآوری شده، کالاهای مصرفی و سوخت است که از کشورهای ژاپن (9/19 درصد)، چین (6/10 درصد)، آمریکا (5/7 درصد)، مالزی (6/6 درصد)، امارات متحده عربی (5/5 درصد) و سنگاپور (4/4درصد) وارد می‌شود.

مردم تایلند

جمعیت این کشور حدود ۶۵ میلیون و ۴۹۳ هزار نفر با میانگین سنی ۳۳ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۵ و برای مردان ۷۰ سال است.

۷۵ درصد از جمعیت آن از نژاد تای هستند. ۹۷ درصد از مردم بودایی و 6/4 درصد مسلمان هستند. زبان رسمی این کشور تایلندی است و انگلیسی به عنوان زبان دوم به کار می‌رود.

تایلند در یک نگاه

آشنایی با مغولستان

این کشور از شمال با روسیه و از جنوب با چین همسایه است. اولان‌باتور، پایتخت این کشور،سردترین پایتخت‌ها در میان کشورهای جهان است. این شهر نزدیک به ۳۸ درصد از جمعیت مغولستان را در خود جای داده است.

نخستین مردمانی که از مغولستان برخاستند و کشورهای دیگر را به ویرانی کشیدند هون‌ها به رهبری آتیلا بودند. مغول‌ها بیش از هر کشوری به چین دست درازی می‌‌کردند و امپراتوران چین برای آسایش از دست آنها بود که دیوار چین را ساختند.

بزرگ‌ترین رهبر تاریخی مغول‌ها چنگیزخان بود که توانست قبیله‌های مغول را یکپارچه کند. اکثر مناطق در این کشور تابستان‌ها هوای گرم و در زمستان‌ها هوای بسیار سرد دارد.

مردم این کشور به سوارکاری و رزم علاقه زیادی دارند. ذخایر زیرزمینی آن نفت، سنگ آهن طلا، مس و روی است.

این کشور تا سال ۱۹۹۰ زیر نظر شوروی سابق سیاست‌های خود را جهت‌دهی می‌کرد. دموکراسی و خصوصی‌سازی پس از فروپاشی شوروی سابق وارد کتاب لغات این کشور شد.

سیاست در مغولستان

در این کشور رئیس جمهور رئیس حکومت است که از میان کاندیداهای احزاب معرفی و با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شود.

نخست وزیر رئیس دولت است که معمولا رئیس حزب اکثریت کشور است و مجلس او را انتخاب می‌کند.

مجلس این کشور ۷۶ کرسی دارد. نمایندگان این مجلس با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در مغولستان

تولید ناخالص داخلی این کشور 448/8میلیارد دلار است. یک میلیون و ۴۲ هزار نفر، نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در آن سه درصد است. 1/36 درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در این کشور 1/15درصد بود.

هرچند نرخ تورم در این کشور بالا است و بخش زیادی از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند اما این کشور در سال ۲۰۰۷ رشد اقتصادی 9/9 درصدی را تجربه کرد که می‌تواند نشان‌دهنده آینده‌ای بهتر برای مردم آن باشد.

محصولات صادراتی این کشور شامل مس، پوشاک، احشام، کشمیر، پشم و سنگ‌های غیرآهنی است که به کشورهای چین (7/71درصد)، کانادا (7/11 درصد) و آمریکا (3/7درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، سوخت، اتوموبیل، مواد غذایی، کالاهای مصرفی صنعتی،‌مواد شیمیایی، مصالح ساختمانی، شکر و چای است که از کشورهای روسیه (۲۹.۷ درصد)، چین (۲۹.۴ درصد) و ژاپن (۱۱.۹ درصد) وارد می‌شود.

مردم مغولستان

جمعیت این کشور دو میلیون و ۹۹۶ هزار نفر با میانگین سنی ۲۵ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۰ و برای مردان ۶۴ سال است.

زبان رسمی مغولستان مغولی است. ۵۰ درصد از مردم بودایی، ۶ درصد مسیحی و ۴ درصد مسلمان هستند.

مغولستان در یک نگاه

اشنایی با ویتنام

این کشور شمال با چین، از شمال غرب با لائوس و از جنوب غرب با کامبوج همسایه است. در جنوب این کشور دریای جنوبی چین قرار دارد.

در قرن ۱۹ فرانسه ویتنام را مستعمره خود کرد. ویتنام طی جنگ جهانی دوم به اشغال ژاپن درآمد. پس از جنگ دوباره فرانسه زمام امور را در ویتنام به دست گرفت اما تنها اندکی پس از آن در سال ۱۹۴۵، ویتنام استقلال خود را به دست آورد.

پس از استقلال ویتنام به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم و نظام کمونیستی در شمال و نظام غیرکمونیستی در جنوب این کشور حاکم شد.

در سال ۱۹۶۵ آمریکا با فرستادن نیروهایی به ویتنام جنوبی به یاری جنوبی‌ها برای مقابله با شمالی‌ها شتافت. کمکی که به جنگ مشهور ویتنام منجر شد.

این جنگ ضررهای زیادی به آمریکایی‌ها وارد کرد و سرانجام در سال ۱۹۷۳ خاتمه یافت. در سال ۱۹۷۵ حکومت ویتنام جنوبی سرانجام سرنگون شد و در ویتنام حکومت کمونیستی برقرار شد.

ویتنام در سال ۱۹۷۹ به کامبوج حمله و آن را اشغال کرد. کامبوج با کمک چین موفق شد ویتنام را از خاک خود عقب براند. ویتنام عضو آ.سه.آن است.

سیاست در ویتنام

رئیس جمهور در این کشور رئیس حکومت است. او با رای شورای ملی از میان اعضای این شورا برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود.

رئیس دولت نخست وزیر است که رئیس جمهور او را از میان اعضای شورای ملی انتخاب می‌کند. کابینه را هم رئیس جمهور از میان پیشنهادات نخست وزیر برمی‌گزیند.

شورای ملی این کشور که وظیفه قانونگذاری را نیز به عهده دارد، ۵۰۰ کرسی دارد که اعضای آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در ویتنام

تولید ناخالص داخلی در این کشور 4/221 میلیارد دلار است. ۴۶ میلیون و ۴۲۰ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند. رشد تولید ناخالص داخلی ویتنام در سال ۲۰۰۷ میلادی 5/8 درصد بود.

نرخ بیکاری در این کشور 3/5درصد است. 8/14 درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در ویتنام ۸.۳ درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت خام، محصولات دریایی، برنج، قهوه، الوار، چای، پوشاک و کفش است که به کشورهای آمریکا (۲۱.۲ درصد)، ژاپن (۱۲.۳ درصد)، استرالیا (۹.۴ درصد)، چین (۵.۷ درصد) و آلمان (۴.۵ درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، محصولات پتروشیمی، کود، مواد آلومینیومی، پنبه، سیمان و موتورسیکلت است که از کشورهای چین (6/17 درصد)، سنگاپور (9/12 درصد)، تایوان (5/11 درصد)، ژاپن (8/9 درصد)، کره جنوبی (4/8 درصد)، تایلند (3/7 درصد) و مالزی (2/4درصد) وارد می‌شود.

مردم ویتنام

جمعیت این کشور حدود ۸۶ میلیون و ۱۱۷ هزار نفر با میانگین سنی ۲۷ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۴ و برای مردان ۶۹ سال است.

ویتنام در یک نگاه